Krynica Zdrój - uzdrowisko

Początki lecznictwa uzdrowiskowego w Krynicy datują się na przełom XVIII i XIX wieku. Rozwój i upowszechnienie miało miejsce w latach 50. XIX w. za sprawą Józefa Dietla uznawanego za ojca polskiej balneologii. W badaniach zdrojów krynickich brali udział:

• w latach 1784-1803 – Baltazar Hacguet, profesor Uniwersytetu Lwowskiego,
• w 1806 r. – Józef August Schultess, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego,
• od 1856 r. – Józef Dietl, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, prowadzone dalej przez współdziałającego dr. Michała Zieleniewskiego,
• w latach 1911–1914 – Rudolf Zuber, profesor Uniwersytetu Lwowskiego,
• po II wojnie światowej – inżynier Leon Nowotarski, długoletni dyrektor Państwowego Zakłady Zdrojowego.

Krynica stała się z czasem modnym uzdrowiskiem, miejscem pobytu i spotkań wielu sławnych Polaków. Bywali tu m.in.: Józef Piłsudski, Jan Matejko, Artur Grottger, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Ludwik Solski, Helena Modrzejewska, Władysław Reymont, Julian Tuwim, Konstanty Ildefons Gałczyński i Jan Kiepura. Także obcokrajowcy: królowa Holandii Juliana, Valdas Adamkus, Václav Havel, Wiktor Janukowycz.
Krynica-Zdrój jest obecnie dużym ośrodkiem lecznictwa uzdrowiskowego i sanatoryjnego. Leczy się tu choroby układu trawiennego i moczowego, układu krążenia i przemiany materii. W mieście znajdują się liczne sanatoria i szpitale uzdrowiskowe, a także odwierty, pijalnie i rozlewnie wód mineralnych i leczniczych:

• zdrój Główny
• zdrój Jan
• zdrój Józef
• zdrój Karol (nie istnieje)
• zdrój Mieczysław
• zdrój Słotwinka
• zdrój Tadeusz
• zdrój Zuber